پروسه گذاشتن ایمپلنت به صورت روتین و نرمال زمانی که پایه ایمپلنت در استخوان قرار می گیرد و بسته به کیفیت و کمیت استخوان تعریف می شود. اگر وضعیت در حالت نرمال باشد و کمیت استخوان کمیت مناسبی باشد و کیفیت استخوان نرمال باشد حدود 3 ماه زمان لازم است تا سلول های استخوان ساز به سمت پایه ایمپلنت هجوم بیاورند تا استخوان سازی انجام شود یا به اصطلاح ایمپلنت جوش بخورد. زمانی که ایمپلنت به استخوان جوش خورد، حال می تواند نیروهای وارد را تحمل کند و به اندازه کافی در جای خود محکم شود که می توان از آن قالب گیری انجام داد سپس قطعه ای روی ایمپلنت بست و روکش روی ایمپلنت با چسبانده شود یا پیچ شود.
موفقیت در ایمپلنت در مرحله اول به وضعیت لثه و استخوان بیمار وابسته می باشد. در مرحله دوم به مهارت دندانپزشک و جراح باز می گردد و در مرحله سوم به برند ایمپلنت وایسته است که باید حتما از برند مناسبی استفاده شده باشد. البته در بازار ایران بالغ بر صد برند موجود می باشد و تمامی این برندها استانداردها لازم را از طریق تائید وزارت بهداشت دارند و همه آنها کارایی خوبی دارند.
ایمپلنت های فوری طبقه بندی های متفاوتی دارد:
زمانی که فرد هنوز در دهان خود دندان یا ریشه یا کل دندان را دارد و به هر دلیلی نیاز است تا دندان کشیده شود و جای آن ایمپلنت قرار گیرد. اگر فورا ریشه یا دندان از فک خارج شود و همزمان در همان جلسه ایمپلنت قرار گیرد، ایمپلنت فوری نام می گیرد. بالغ بر 80 درصد افرادی که به پزشک مراجعه می کنند و نیاز است تا دندان آنها کشیده شود و ایمپلنت قرار داده شود کاندید مناسبی برای ایمپلنت فوری می باشند. البته ممکن است در برخی از موارد نیاز به پیوند استخوان و پیوند لثه نیاز داشته باشد و جراح برای آنها انجام می دهد.
بارگذاری روکش فوری شرایط خاص خودش را دارد. در واقع زمانی که ایمپلنت داخل استخوان قرار می گیرد دو تا سه ماه زمان لازم است تا ایمپلنت به استخوان جوش بخورد و استحکام کافی را برای بارگذاری پیدا کند. ولی در برخی از موارد که ایمپلنت در استخوان با کیفیت و کمیت مناسب قرار می گیرد در همان ابتدا که ایمپلنت پبچ می شود به دلیل پیچ شوندگی خوب و ثبات اولیه خوبی می توان قالب گیری را انجام داد و کمتر از یک هفته یک روکش دائم یا موقت به بیمار داد.