یکی از مکانیسم های جلوگیری از آسیب های زانو، کنترل عصبی-عضلانی می باشد. هدف از کنترل عصبی عضلانی، هماهنگ نمودن حس های محیطی مربوط به فشارهای وارد شده به مفصل و تبدیل این پیام ها به پاسخ های حرکتی هماهنگ می باشد.
این فعالیت که ماهیت عضلانی دارد، عناصر مفصلی را در برابر کشیدگی بیش از حد محافظت نموده و در واقع یک مکانیسم پیشگیری کننده از آسیب های زانو است. سطح فعال شدگی عضله چه به صورت مقدماتی باشد یا واکنشی، به میزان زیادی ویژگی های سفتی عضله را تعدیل می کند.
به طوری که عضلات سفت تر در برابر حوادث کشی به طور کارآمد تری مقاومت می نمایند، توان بیشتری دارند و بازدارنده دینامیک موثرتری در برابر جابجایی مفصل فراهم می آورند. تمرینات تحریک حس عمقی از طریق تخته تعادل و در وضعیت های چشم باز و بسته انجام می شود.
- مطالعات نشان داده که افزایش سطح فعال شدگی عضله همسترینگ بطور قابل ملاحظه ای سفتی آن را افزایش می دهد و در ورزشکاران با نقص ACL، ارتباط متوسطی بین درجه سفتی عضله و توانایی عملکرد ورزشکار وجود دارد.
در نتیجه ورزشکارانی که سفتی بیشتری در عضلات همسترینگ دارند، از نظر عملکردی بهتر می باشند. برای ایجاد تطابق در سفتی این عضله باید از تمرینات با تکرارهای زیاد، فواصل استراحت کوتاه و با تمرکز بر فاز اکسنتریک استفاده نمود.
- باید از تمرینات زنجیره بسته و تمرینات با وزنه بر روی عضلات نیازمند توجه، استفاده کرد.
تحمل وزن نسبی در آب بدون آنکه فشار بیش از حد به مفصل مچ و زانو یا لگن بیاورد، محیط زنجیره حرکتی بسته را فراهم می کند. تمرینات تقویتی پایه ای و تمرین بر روی صفحه تعادل در حالی که نیرو و تحمل عضلانی را بالا می برند، برای تحریک فعال شدن همزمان عضلات کاربرد دارند.
تمرینات تقویتی با تاکید بر تقویت جزء اسکنتریک و فعالیت های استقامتی زنجیره بسته، ثبات دینامیکی را از طریق افزایش سفتی عضله و قدرت واکنشی به میزان بیشتری افزایش می دهد.
تمرینات قدرتی و تعادلی را می توان با هم ترکیب کرده و با اضافه کردن نیروهای خارجی سبک، سطح دشواری حفظ تعادل را افزایش داده و عضلات مورد نیاز جهت ثبات دینامیک را تقویت نمود.
- جلوگیری از آسیب دیدگی رباط صلیبی زانو
یک برنامه ورزشی عصبی-عضلانی (نروماسکولار) برای کاهش میزان آسیب رباط صلیبی زانو در ورزشکاران خانم نوجوان می باشد. علاوه بر این نشان داده شده که این برنامه از ایجاد دردهای راجعه زانو به میزان 56% جلوگیری می کند.
از جمله ریسک فاکتورهای درد زانو در ورزشکاران می توان به موارد مهم زیر اشاره کرد:
1- فشار آوردن روی زانو ها (افزایش ناگهانی تمرینات، شدت، میزان و طول تمرینات)
2- عدم تعادل قدرت عضلانی و الگوهای آتشی عصبی-عضلانی
3- کفش نامناسب
اگر در هنگام ورزش کردن دچار آسیب دیدگی شدید، به متخصص ارتوپدی مراجعه کنید. با مشخص شدن علت آسیب دیدگی راهکار های مناسب درمانی از سوی پزشک متخصص انتخاب می شود.
درمان آسیب دیدگی زانو بسته به شدت آسیب دیدگی متفاوت می باشد. این درمان ها از روش های ساده ای مانند فیزیوتراپی تا روش های پیچیده تر مانند عمل جراح متغیر می باشند.