ماوراطب

بزرگترین مفصل بدن، مفصل زانو است. و به دلیل این بزرگی بیشترین آسیب ها در حوادث ورزشی در زانو مشاهده می شود. طبق آمار بیش از 55 درصد موارد آسیب های ورزشی در زانو ایجاد می شود.
ساختار مفصل زانو نسبت به مفاصل سایر اعضای بدن متفاوت است. اکثر مفاصل بدن به طور ذاتی استحکام و پایداری خود را از ساختار استخوانی خود دارند. به عنوان مثال در مفصل آرنج استخوان های بالا و پایین این مفصل داخل همدیگر یک قفل و بستی ایجاد می کنند و به طور ذاتی استحکامی را برای مفصل ایجاد می کنند. البته بافت نرم اطراف استخوان ها هم نقش مهمی دارند.
در زانو تمامی استحکام زانو مربوط به بافت های نرم اطراف زانو است. که این بافت نرم شامل عضلات اطراف زانو، ساختار عضلانی و تاندونی اطراف زانو، رباط های اطراف زانو و منیسک هایی که در اطراف زانو قرار می گیرند، می شود. که این ویژگی سبب متفاوت بودن مفصل زانو نسبت به سایر مفصل ها است.

بنابراین آسیب به هر کدام از این رباط ها و ساختار های عضلانی در زانو می تواند یک ناپایداری و مشکلی را در زانو ورزشکار ایجاد کند.
در زانو چهار رباط اصلی قرار دارد:
•    رباط صلیبی قدامی و خلفی
•    رباط های طرفی داخلی و خارجی
این رباط ها از بدو تولد وجود دارند. و طی مراحل رشد به استحکامی می رسند که ثابت است. اما ساختار عضلانی قابل تقویت شدن و تضعیف است. اگر ورزشکاری ساختار عضلانی و تاندونی خود را به خوبی تقویت کند این مفصل را می تواند بهتر حمایت کند.
اگر ورزشکاری آمادگی جسمانی مناسبی ندارد و حرکات سنگین ورزشی انجام دهد. مفصل او مستعد آسیب های متعددی است.

آسیب هایی که به زانو وارد می شود در دو دسته قرار می گیرد:

•    آسیب های حاد
یک ضایعه حاد یا آسیب حادی به زانو وارد می شود. که این باعث یک اختلال در زانو می شود.
•    آسیب های ناشی از سندرم اوریوز، یعنی ناشی از استفاده بیش از حد از مفصل زانو
این آسیب ها معمولا در ورزش هایی اتفاق می افتد که حرکات چرخشی در زانو دارند. و موجب آسیب در یکی از ساختارهای زانو می شود. آسیب های زانو در مراحل ابتدایی با دو نام اسپرین و استرین تقسیم بندی می شوند.
•    استرین
کشیدگی است که در عضله یا فیبرهای عضله ای اتفاق می افتد.
•    اسپرین
کشیدگی است که در رباط های زانو اتفاق می افتد.
درمان های این دو آسیب، درمان های حمایتی است. یعنی شامل استراحت، استفاده از کمپرس سرد، استفاده از بانداژ و بالا گرفتن اندام تحتانی جهت بهبود بهتر آسیب وارد شده به زانو می باشد.

پارگی منیسک

پارگی منیسک شایع ترین آسیب ورزشی زانو است. منیسک ها دو بافت هلالی شکل فیبری عضلانی در داخل زانو هستند. که مهمترین نقش آنها جذب کردن نیروهای وارد شده به زانو می باشد. سطوح مفصلی شکننده هستند، اگر این منیسک ها نباشند. فشارهایی که روزانه به زانو وارد می شود توسط منیسک ها جذب و از تخریب مفصل جلوگیری می شود.
آسیب های منیسک ها ناشی از حرکات چرخشی است، ممکن است منیسک بین دو سطح مفصل گیر کند و پارگی در آن رخ دهد.

علائم آسیب منیسک زانو

•    درد در سطح مفصل
•    قفل کردن
•    درد هنگام خم شدن و باز شدن زانو
•    تورم مکرر زانو

پارگی های منیسک در صورت تشخیص به موقع با انجام آرتروسکوپی قابل درمان است. در گذشته زانو باز و منیسک تخلیه می شد اما هدف درمان های نوین حداکثر سعی در حفظ بافت منیسک زانو است.