ماوراطب

امروزه ناباروری دیگری یک مشکل غیر قابل حل نیست که زندگی مشترک را به چالش بکشد. روش های گوناگونی برای درمان ناباروری وجود دارند که از درصد موفقیت آمیز بودن بالایی نیز برخوردارند. در روش هایی که عمل لقاح به صورت مصنوعی و در آزمایشگاه انجام می شود، لازم است جنین تشکیل شده؛ وارد رحم مادر شود. از این پروسه تحت عنوان انتقال جنین نام برده می شود و باید در مناسب ترین زمان، به رحم منتقل شود تا شانس بیشتری برای ادامه ی رشد داشته باشد. ممکن است این سوال برای شما بوجود آید که چه زمانی برای انتقال جنین مناسب تر است؟ و اصلا این انتقال به چه شکل انجام می شود؟

تا پایان این مقاله با ما همراه باشید تا تمامی اطلاعات لازم در این زمینه را به دست آورید.

• لانه گزینی روز چندم انتقال جنین صورت می گیرد؟
•  انتقال بلاستوسیت چگونه صورت می گیرد؟ 

در طی سه دهه گذشته، اکثر جنین هایی که به دنبال IVF  ایجاد می شدند، بین روز اول تا سوم در مرحله پرونوکلئوس یا مرحله کلیواژ انتقال داده می شدند.  
در لقاح طبیعی، بعد از بارور شدن تخمک در لوله فالوپ و آغاز رشد سلولی، جنین وارد رحم می شود. این اتفاق در بازه ی زمانی ۵ الی ۶ روز بعد از لقاح می افتد. جنین در این مرحله حدودا دارای صد سلول است و به ان بلاستوسیست گفته می شود.

در روش آی وی اف، بعد از تخمک کشی و بارور کردن آن ها با اسپرم سالم، جنین شکل گرفته و بعد از ۵ الی ۶ روز بلاستیست تشکیل می شود. اگر جنین تا تشکیل بلاستیست زنده بماند و در این مرحله به داخل رحم منتقل شود، شانس بیشتری برای لانه گزینی موفق دارد و احتمال بارداری  بیشتر است.

مزایا و معایب انتقال بلاستوسیست

مزایای کشت و انتقال بلاستوسیست به خوبی شناخته شده می باشد. برخی مزایای انتقال بلاستوسیست شامل موارد زیر می باشد:

• همزمانی مرحله جنین با سیستم تناسلی زنان.
• میزان مواد مغذی درون لوله فالوپ و رحم با هم متفاوت هستند، بنابراین انتقال جنین در مرحله کلیواژ به درون حفره رحم ممکن است باعث ایجاد استرس متابولیک در جنین شود. علاوه بر این، محیط رحم در سیکل تحریک تخمک گذاری نمی تواند طبیعی در نظر گرفته شود. مطالعات حیوانی نشان داده، دستگاه تولید مثل در زنانی که تحت تحریک تخمک گذاری قرار گرفته اند، محیط مطلوبی برای جنین در حال رشد نمی باشد و منجر به اختلال در رویان و رشد جنین می شود. بنابراین کوتاه کردن زمان قرار گرفتن در چنین محیطی قبل از لانه گزینی، عاقلانه می باشد.
• وقتی که جنین ها برای انتقال در مرحله 2 تا 8 سلولی انتخاب می شوند، در این زمان رونویسی از ژنوم جنینی تازه آغاز شده است. به همین دلیل از درون یک گروه جنینی نمی توان جنینی را که بیشترین پتاسیل رشد را دارد انتخاب نمود. 
• همه تخمک های لقاح یافته نرمال نیستند به همین دلیل همیشه درصدی از تخمک ها هستند که به حاملگی کامل منجر نمی شوند. بنابراین انتقال بلاستوسیست می تواند موفقیت آمیز تر باشد.
• احتمال ابتلا به اختلالات کروموزومی برای جنین هایی که در مرحله بلاستوسیست به رحم منتقل می شوند کمتر می شود.

عوامل موثر در کاهش توان تخمک برای تشکیل جنین عبارتست از : 

• فعال نشدن ژنوم جنینی و ذخیره ناکافی محصولاتی که با ژن تخمک کد می شوند. 
• انقباضات رحمی با نتایج انتقال جنین رابطه منفی دارد. که به احتمال به دلیل خروج جنین از حفره رحم می باشد.

انقباضات رحمی در داخلی ترین لایه میومتر اندازه گیری شده است و مشخص گردیده که در روز جمع آوری تخمک شدت انقباضات به بیشترین مقدار خود می رسد.

چکیده مطلب

به نظر می رسد که انجماد جنین ها در روش ناباروری با IVF  در مقایسه با مراحل اولیه تکاملی (قبل از تشکیل بلاستوسیت) با موفقیت بیشتری همراه است و نتیجه آن بسیار ایده آل تر می باشد. 

شما می توانید از طریق مشاوره آنلاین با متخصص زنان، زایمان و نازایی ارتباط مستقیم برقرار کرده و با ارائه ی شرح وضعیت خود، راهنمایی های لازم را دریافت نمایید.