ماوراطب

اوتیسم؛ یک نوع اختلال رشدی که بر ارتباطات کلامی و غیر کلامی و همچنین رفتار تاثیر می گذارد. درخودماندگی یا اوتیسم، از ریشه اوتوس گرفته شده است که به معنای خود یا درخود است. این کلمه در ابتدا برای کودکانی مورد استفاده قرار گرفت که برخی از کودکان دارای نقایض ارتباطی و مشکلات رفتاری، نظیر اعمال قالبی و تکراری بودند. اغلب پزشکان بر این باور معتقدند که این کودکان تفاوت های بنیادی با افراد دارای ناتوانی های ذهنی دارند و می بایست در طبقه ی تشخیصی جداگانه قرار داده شوند.
از جمله اختلالات عصبی – تحولی با شالوده ی وراثتی مواردی مانند: اوتیسم کودکی، اختلال از هم پاشیدگی کودکی، اختلال آسپرگر، اوتیسم کانر، اوتیسم با کارکرد بالا و ... را در بر می گیرد.
باید خاطر نشان کرد که نشانه های این طیف به طور معمول قبل از سه سالگی بروز می کنند و مهم ترین آن ها عبارتند از: 

• اختلال فراگیر در ارتباط و تعامل اجتماعی
•  الگوهای رفتاری
•  تمایلات و یا فعالیت های کلیشه ای
•  محدود و تکراری که از اوایل کودکی وجود دارند و عملکرد روزانه را محدود یا مختل می سازند.
•  حرکات تکراری بدن، اجتناب از تماس جسمی و چشمی، فقدان یا تاخیر رشد زبان محاوره ای وفقدان حس همدلی در این کودکان بارز است.

 این افراد علاقه ای به برقراری روابط اجتماعی ندارند همچنین انجام بازی های خود انگیخته و نمادین متناسب با سن برای آن ها مشکل است. رفتار کلیشه ای، پرخاشگری، علاقه ی افراطی به اشیاء و مقاومت در برابر تغییراز نگرانی های عمده ی والدین این کودکان است. بسیاری از آن ها دارای ناتوانی های ذهنی هستند اما برخی نیز نمرات هوش بهر به هنجار دارند. نمره ای هوش بهر و رشد مهارت های زبانی، شاخص های خوبی برای پیش بینی پیشرفت توانایی این کودکان است.
با این که سبب شناسی دقیق و قطعی اوتیسم مشخص نیست اما بررسی نشان می دهند که عواملی مانند نقایض ژنتیکی، فاکتورهای التهابی، مشکلات موجود در رژیم غذایی، استرس، عفونت ویروسی، مسمومیت های دوران بارداری با موادی مثل جیوه و.. خطر بروز بیماری را در کودکان افزایش می دهد

علائم اختلال اوتیسم

اوتیسم در گروه سنی نوجوانان معمولا ظریف تر است به این معنی که در تفکر انتزاعی مشکل دارند. زمانی که حمایت و درک مناسبی از سوی دیگران دریافت نکنند قربانی تحقیر های دیگران شده و دچار اضطراب و افسردگی می شوند.

چه زمانی باید نگران بود که کودک دچار اوتیسم شده است؟

• کودک تا ۱۲ ماهگی هیچ گونه اشاره و زبان بدنی نداشته باشد.
• تا ۱۶ ماهگی حرف نزند
• در ۲۴ ماهگی هیچ گونه عبارت دو کلمه ای نگوید.
• از دست دادن مهارت های اجتماعی و زبانی در هر سنی

عمر افراد مبتلا به اوتیسم

اوتیسم به تنهایی نمی تواند باعث کاهش طول عمر شود اما؛ برخی شرایط مربوط به اوتیسم می تواند مرگ و میر را تحت تاثیر قرار دهد.

افراد مبتلا به اوتیسم به طور متوسط در ۵۸ سالگی می میرند.

در افراد مبتلا به این اختلال، افکار خودکشی بیش از سایر افراد می باشد. دختران و افرادی که اختلال خفیف تری دارند بیشتر به خودکشی فکر می کنند. تحقیر شدن های روزانه و اضطراب می تواند یکی از دلایل فکر به این موضوع باشد.

درمان کودکان دچار اوتیسم

با وجود همه ی این پیشرفت ها در شناسایی عوامل ایجاد کننده، متاسفانه هنوزهیچ گونه درمان قطعی برای اختلالات طیف اوتیسم وجود ندارد و روش های درمانی فعلی نیز برای بهبود عملکرد و توان بخشی این کودکان، به کار گرفته می شوند. رایج ترین رویکرد های درمانی و تربیتی، شامل دارو درمانی، تحلیل رفتار کاربردیABA  روش TEACCH  مدل تحولی – تفاوت های فردی مبتی بر ارتباط ، درمان یکپارچگی حسی، گفتاردرمانی و یا درمان های ترکیبی است.